Κύριο μέρος μηνύματος
...όλα αυτά στην "χώρα της ελευθερίας" και των "ίσων ευκαιριών"...εκεί που ο νεοφιλελευθερισμός είναι σημαία τους...στην καρδιά του καπιταλισμού...
Πάνω από 45 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες (το 1/7 του συνολικού πληθυσμού) σιτίζονται πλέον με κουπόνια από το Ειδικό Πρόγραμμα Παροχής Συμπληρωματικής Σίτισης (SNAP) των υπηρεσιών πρόνοιας της χώρας. Μάλιστα, το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, εκτιμά ότι μόνο τα 2/3 των δικαιούχων έχουν δηλώσει συμμετοχή, κάτι που σημαίνει ότι όσοι δεν έχουν αρκετό εισόδημα είναι ακόμη περισσότεροι.
Σημειώνεται ότι οι σιτιζόμενοι με κουπόνια αυξήθηκαν κατά 11 εκατομμύρια τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε δηλαδή που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση. Παρά τα αλλεπάλληλα πακέτα τόνωσης της αγοράς και ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, η αμερικανική οικονομία δυσκολεύεται να ανακάμψει και η ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από το 9%.
Σημειώνεται ότι οι σιτιζόμενοι με κουπόνια αυξήθηκαν κατά 11 εκατομμύρια τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε δηλαδή που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση. Παρά τα αλλεπάλληλα πακέτα τόνωσης της αγοράς και ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, η αμερικανική οικονομία δυσκολεύεται να ανακάμψει και η ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από το 9%.
Η μέση επιχορήγηση είναι 133 δολάρια τον μήνα και η μεγαλύτερη 200 - για άτομα με μηδενικό εισόδημα. Το 50% είναι ανήλικοι και το 8% ηλικιωμένοι. Μόλις το 14% όσων συμμετέχει στο SNAP έχουν εισοδήματα πάνω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 18% δεν έχει καθόλου.
Καθημερινή 19-7-11
«Σήμερα, οι ΗΠΑ δεν αποτελούν το όνειρο των μεταναστών, αλλά τον εφιάλτη για εκείνους που προσπαθούν να επιζήσουν σε έναν κόσμο όλο και πιο επικίνδυνο και σε μια χώρα όλο και πιο «τρελή»», λέει ο Αμερικανός συγγραφέας Ντον ΝτεΛίλο, και φαίνεται πως έχει δίκιο, αφού όχι μόνο οι μετανάστες αλλά και πολλοί Αμερικανοί πολίτες έχουν χάσει τις δουλειές τους αλλά και το σπίτι τους και ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Οι άνθρωποι αυτοί, οι «working poors», όπως αποκαλούνται, αποτελούν μια σχετικά νέα τάξη Αμερικανών που δείχνει όλο και πιο καθαρά το πρόσωπό της. Πρόκειται για εργαζόμενους που καταφεύγουν στα συσσίτια διάφορων οργανώσεων, αφού με τα χρήματα που κερδίζουν δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε το φαγητό τους.
«Δουλεύω σε ένα εργοτάξιο», λέει ένας από αυτούς στον ανταποκριτή της εφημερίδας «Λιμπερασιόν», στην Ουάσιγκτον, «αλλά, καθώς δεν ανήκω σε κάποιο συνδικάτο, κερδίζω μόνο δέκα δολάρια την ώρα, χωρίς όμως να έχω δουλειά κάθε μέρα. Τα λεφτά μου φτάνουν μόνο για το νοίκι, 600 δολάρια (426 ευρώ) το μήνα για μια γκαρσονιέρα».
Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της οργάνωσης SOME (So Others Might Eat Για να μπορούν να σιτίζονται και άλλοι), την οποία είχε επισκεφτεί μάλιστα και ο Ομπάμα με τη σύζυγό του πριν από μερικούς μήνες, ο αριθμός των φτωχών αυξάνεται συνεχώς (υπολογίζονται επισήμως σε 44 εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή αποτελούν το 14% του συνολικού πληθυσμού της χώρας). «Το 2009 σερβίραμε 10.000 περισσότερα γεύματα από το 2008 και όλα δείχνουν πως ο αριθμός θα αυξηθεί περισσότερο στους επόμενους μήνες. Το νέο στοιχείο είναι ότι αυξάνεται και ο αριθμός εκείνων που εργάζονται και έρχονται εδώ για ένα πιάτο φαγητό».
Πολλοί από τους ανθρώπους που έρχονται στην οργάνωση λένε πως η ζωή τους άλλαξε εξαιτίας κάποιας ασθένειάς τους. «Μέχρι πέρυσι, λέει η 52χρονη Κορολάιν, εργαζόμουν ως κοινωνική λειτουργός σε ένα σχολείο. Ομως αρρώστησα με καρκίνο και απουσίαζα συχνά από τη δουλειά. Καθώς τα οικονομικά του σχολείου είχαν περιοριστεί, έγιναν απολύσεις και έτσι έχασα κι εγώ τη δουλειά μου». Πριν φτάσει σε αυτήν την κατάσταση, είχε το δικό της σπίτι, αλλά τώρα μένει σε ένα μικρό χώρο στη μεγαλύτερη εστία για άστεγους, στην Ουάσιγκτον.
Οπως όλοι οι υπάλληλοι της εστίας, έτσι και ο Μαρκ είναι άστεγος. «Δεν θα το μαντεύατε αν δεν σας το έλεγα, έτσι δεν είναι; Οπως κι εγώ, πολλοί από τους φιλοξενούμενούς μας έχουν κάποια δουλειά. Αν διασταυρωνόσασταν στο δρόμο, δεν θα μαντεύατε πως είναι άστεγοι. Δεν είναι βρώμικοι, δεν είναι κακοντυμένοι, δεν είναι άρρωστοι ή ναρκομανείς. Εδώ στις ΗΠΑ ο οποιοσδήποτε μπορεί πολύ γρήγορα να μείνει άστεγος και κάποιοι μπορεί να βρεθούν σε αυτή την κατάσταση αν χάσουν αύριο τη δουλειά τους ή αρρωστήσουν.».
Για πρώτη φορά εδώ και 23 χρόνια, ο αριθμός των Αμερικανών με ασφαλιστική κάλυψη μειώθηκε, σύμφωνα με μια επίσημη έρευνα. Το 2009, σχεδόν 51 εκατομμύρια Αμερικανοί βρέθηκαν χωρίς ιατροφαρμακευτική ασφάλιση, δηλαδή το 17% του πληθυσμού. Το φαινόμενο αυτό εξηγείται λόγω της αύξησης της ανεργίας από την αρχή της κρίσης, το 2008, και παρά τη δημιουργία θέσεων εργασίας, το ποσοστό της ανεργίας έφτασε στο 9,6% τον περασμένο μήνα.
Η μεταρρύθμιση του Ομπάμα για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάρτιο στο Κογκρέσο, θα μπορούσε εν μέρει να διορθώσει το πρόβλημα, επιδοτώντας τους πιο φτωχούς. Ωστόσο, οι κυριότερες διατάξεις της μεταρρύθμισης δεν θα ισχύσουν πριν από το 2014 και οι Ρεπουμπλικανοί ελπίζουν πως μέχρι τότε θα την έχουν ακυρώσει. *
ΒΙΚΗ ΤΣΙΩΡΟΥ - Ελευθεροτυπία (17-11-10)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου